Retraite week Ibiza of wintersport?
Laat ik heel eerlijk zijn dat ik nog nooit een retraite week op Ibiza heb gedaan.
Nu kunnen jullie ontdekken wat mijn beeld is bij zo’n week en ik hoor het graag als er aanvullingen zijn.
Wanneer je op wintersport gaat pak je wat lekker zittende kleding in, je skipak en klaar ben je. Ik denk dat wanneer je op een retraite week gaat je ook vooral lekker zittende kleding bij je hebt gezien de yoga sessies en mindfull oefeningen.
Dan begint de autoreis die aan één stuk op de heenweg 900 kilometer duurt. Dat klinkt als een hele lange meditatie en zo heb ik hem ook ervaren kan ik je zeggen. Weet je wel niet wat er allemaal in je hoofd omhoogkomt op het moment dat je zo lang in de auto zit als bijrijder. Wanneer je zelf rijdt is het handiger om je op de weg te focussen. Ik weet niet wat een beter plan is trouwens. Goed, mijn werk, mijn website die net online is, blog schrijven, heb ik alles bij me. Ik heb namelijk zonder lijstje alles ingepakt voor het eerst in mijn leven. En het inpakken voelde dit jaar als bijzaak en niet als hoofdzaak, zoooooo heerlijk. Dat heb ik dit jaar omgedraaid.
Wanneer je naar Ibiza gaat dan ga je over het algemeen met het vliegtuig zover ik weet. Dan betekent het dus dat je een aantal keer uit je meditatie wordt gehaald. Vind ik echt zonde. Zit je er net vol in en dan is het schakelen naar een ander voertuig, weg zoeken of lift regelen. Klinkt niet als ontspannen. Ik ga dan toch voor de 900 kilometer aan één stuk in de auto, lekker rustig.
Dan de aankomst in het hotel die loopt op het eerste gezicht prima. In de hotelkamer staat de eerste opdracht te wachten, namelijk: hoe ga je om met onverwachte situaties.
Er staat bijna geen servies in de kast, de toiletbril heeft een scheur waar je velletje tussen kan blijven hangen en het bed is heel gezellig, je rolt automatisch naar elkaar toe. Gratis ongevraagde relatietherapie noem ik het. Dus naar de receptie voor het nodige servies, uitleg op mijn beste Frans en Engels over de toiletbril en de rest doe ik wel in de review. Teruggekomen heeft de rest van mijn gezin het huisje gedoopt met een flesje bier wat werd gelanceerd vanuit de koelkast, ook dat kan gebeuren. Nou, ik weet zeker dat je zulke opdrachten niet krijgt op Ibiza. Dat ze kijken hoe jij reageert op onvoorziene situaties na 900 kilometer autorit en dat is toevallig hartstikke belangrijk om te kijken op welk bewustzijnsniveau je zit. Zit je onder de 200 in de pyramide van Dr. Hawkins of boven de 200. Dan heb je een uitgangspunt met hoe het met iemand gaat, kun je daar mooi het programma op afstemmen. Even voor de mensen die onbekend zijn met de piramide van Dr. David Hawkins. Als je leeft onder de 200 dat betekent vanuit boosheid, frustratie, angst, onzekerheid enzovoorts dan heb je een lage trilling als mens en trek je dat ook aan. Wanneer je vanuit vertrouwen, moed, optimisme en liefde leeft heb je een hogere trilling boven de 200 en ben ja aan het leven en niet overleven zoals hiervoor beschreven.
De andere ochtend hebben we een extra vroege maar kortere meditatie dan giteren van 200 kilometer, doordat we vroeg wegrijden. Aangekomen in het skigebied kunnen we direct door met de interval opdracht. Je wisselt de actie van het skiën af met kortere meditatie momenten in de skiliften. Het mooie is dat je zo goed als niet wordt afgeleid aangezien je helm over je oren zit wat voor een isolatie situatie zorgt in combinatie met je enorme skibril. Tijdens de eet en drink momenten is er wel ruimte om te kijken hoe het bij de rest van de mensen is. En een bijkomend voordeel is, mocht iemand jou willen testen met zijn gedrag dan hou je gewoon lekker je helm op. Het eten is goed verzorgt in de restaurants op de piste, van eend tot salades, hamburgers, friet en de heerlijke goulashsoep niet te vergeten. In de avond ben je zo moe van alle inspanning, tenminste in mijn geval, dat je er wederom niet onderuit komt om met jezelf te zijn. Na een hele dag skiën ben ik altijd blij dat het half 10 is en ik geoorloofd naar bed kan. Ik vraag me serieus af of er zoveel mediatie in een week Ibiza zit afgewisseld met lichamelijke inspanning. Je hebt ook nog onverwachte gecombineerde oefeningen waarbij de fysieke inspanning wordt gecombineerd met de mediatie en uithoudingsvermogen op verschillende vlakken. Wanneer je in de volle zon staat te wachten met je skies aan in een rij waarvan je het begin bijna niet ziet. Dat stil staan op je skies, ik weet niet of je enig idee hebt wat dat aan spierspanning oplevert, maar bij mij klappen mijn kuiten dan bijna uit mijn schoenen op den duur. Dus, volle zon, interne mediatie door helm en je enorme bril, je kan geen kant op doordat je wordt omringt door mede fanatiekelingen en de spierspanning op je kuiten. Ik zeg dat is nog eens een hoog level. O wacht, ik vergeet nog één ding hier wordt wederom je bewustzijnsniveau getest door het voorgaan of laten gaan van mede skiërs. En dan moet je voorstellen dit dan 7 dagen lang met als je geluk hebt een dagje of twee dat het sneeuwt. Dan kun je van dit geheel afwijken, iets meer onder de mensen ben je dan.
Voor mij klinkt dit als een optimale testweek, daar is Ibiza niet voor nodig. En dan hoor ik je denken, maar op Ibiza is het warm. Nou, ik kan je vertellen dat ik het meer warm dan koud heb gehad deze week in mijn skipak dus ook die is niet van toepassing in mijn beleving.
En als toetje van deze fijne week de hele terugreis als meditatie!
Ik ben er wel uit……
